ویزا

معرفی تپه علی کش

تپه علی کش یکی از محوطه های مهم و شناخته شده‌ی مربوط به دوران نوسنگی در سراسر خاور میانه است. با وجود اینکه اطلاعات بسیار مهمی را به ویژه از نظر شروع یکجانشینی و کشاورزی در مناطق کم ارتفاع و دشت های جنوب غرب ایران نشان داده، اما تاریخ به وجود آمدن آن هنوز به درستی مشخص نیست. فرانک هول در گذشته زمان های حدودی مختلفی را برای بازه‌ی زمانی استقرار در علی کش معرفی نموده، اما به طور کلی آن را دربازه‌ی زمانی 6000 تا 7500 ق.م قرار داده است. امروزه ملیندا زدر قدمت این تپه را به هزاره هشتم ق.م تخمین زده است. تپه علی کش در جنوب مرکز دشت دهلران در ارتفاع 150 متری از سطح دریا قرار گرفته و در فاصله‌ی حدودا 10 کیلومتری شمال غرب شهر موسیان شکلی تقریباً دایره ای دارد. علی کش در زمره‌ی محوطه هایی بوده که در سال 1903 م. برابر با 1282 ه.ش توسط فرانسویان مورد تحقیق قرار گرفته است. در نتیجه‌ی کاوش اولیه‌ی گروه فرانسوی، قطعات صنایع سنگی از نهشته های خاکستر شناسایی شده است. تپه علی کش حدود 60 سال بعد در سال 1960 م. توسط رابرت بریدوود و ریچارد واتسون زمین شناس مورد بازدید قرار گرفت. تحقیقات اصلی بر روی این تپه در سال 1963 م برابر با 1342 شمسی توسط فرانک هول به مدت سه ماه انجام شد. تپه علی کش در سال 1379 شمسی به ثبت آثار ملی رسید و در سال 1388 تعیین عرصه و حریم شد.

یافته های تپه علی کش

طی لایه نگاری در کنار بقایای معماری، یافته های مختلفی شامل: مصنوعات سنگی، سفال، زیورآلات، ادوات و ظروف سنگی و اشیاء گِلی و سنگی یافت شد. به طور کلی مجموعه ای متشکل از 5150 قطعه مصنوع سنگی از کانتکست های مختلف به دست آوردند. این یافته ها به چهار گروه سنگ مادر(120 نمونه)، ابزار (997 نمونه)، برداشته ها (2655 نمونه)، و خُرده ریزها (1378 نمونه) تقسیم شده اند.